byebyebrazil

Dag lieve vriendjes,

Het is alweer een tijdje geleden, dus daarom komt nu een grote update. Ondanks de aanhoudende bewolking waren onze dagen in Rio de Janeiro echt geweldig! Na onze jetlag een beetje te hebben uitgeslapen is de echte toerist in ons ontwaakt -haha-. We hebben de Escadaria Selaron, de met allemaal tegeltjes bedekte trappen in het centrum, gezien, door de botanische tuin gewandeld (en hoppa, aap nummer 1 was een feit!), het zand van de Copacabana stranden tussen onze tenen door laten glijden en na een nachtje te hebben bij geboekt eindelijk Mr Jesus Christ gezien vanaf de Pao de Acucar! En natuurlijk maakten alle super leuke nieuwe mensen die we daar ontmoet hebben het plaatje compleet!

Op onze brakke zondag, want ja, die heb je hier blijkbaar ook, zijn we door getrokken richting het zuiden. We hadden geweldige verhalen van anderen gehoord over het eiland Ilha Grande, en dus kwamen we daar een paar uur later dmv een busje en een gammel veerbootje, daar over straks meer..., aan. En wauw, alles wat daarover gezegd was is waar. Het was prachtig. Ondanks dat de bewolking ons nogsteeds bleef achtervolgen was het echt fantastisch. Als je denkt dat er op de Dam veel duiven zitten, dan moet je eens kijken naar de honden populatie op Ilha Grande. Allemachtig, echt óveral honden. Het waren geen irritante vieze bijtende honden, maar het feit dat er s´avonds super lekker voor ze gekookt werd terwijl wij onze noodles opwarmden, liet ons toch wel een beetje huilen van binnen.

Op dag 2 van Ilha Grande zijn we met onze twee engelse kamergenoten naar Lopes Mendez gewandeld, wat betekende; een tocht van ongeveer 2 uur, berg op en af door de jungle, om vervolgens uit te komen bij een parel wit strand! Het was zeker een goede workout, en het is een wonder dat wij stuntels dit zonder botbreuken hebben overleefd. Al scheelde het weinig. Het was een prachtige tocht, we zagen super schattige aapjes, mooie vogels en nog een paar andere gekke beesten. De golven op het strand waren gigantisch, dus een verfrissende duik hebben we zeker genomen! Nadat de engelsen samen met 3 nederlandse boys, want ja, zelfs midden in de jungle kom je nederlanders tegen, hadden gevoetbald en we beste vrienden waren geworden met onze puppy Kees, zijn we weer terug gegaan naar het hostel. De volgende dagen op het eiland waren ook zeker niet verkeerd. We zijn mee geweest met een boottocht, zijn wezen kajakken, hebben gesnorkeld met een schildpad en hebben gieren weggejaagd die een zielige verdwaalde pinguin uit antartica op zaten te vreten.
We zijn wezen kingsen en bussen met een paar andere vakantiegangers, hebben keihard gelachen om onze dronken engelsman, en hebben echt een geweldige tijd gehad op dit prachtige eiland.

Helaas liep de terugweg iets minder voorspoedig. Hetzelfde gammele veerbootje kwam ons ook weer ophalen. Het eerste deel terug naar het vaste land waren we nog maar met zn 5en, de twee engelsen en een hysterische amerikaanse vrouw. We waren nog geen vijf minuten onderweg toen onze kapitein een gigantische boot van minstends 20 meter over het hoofd zag. Door de botsing knapte een paal af, waardoor Nathan bijna onthoofd was en er overal op de boot houtsplinters lagen. De paal werd snel onder de bank geschopt en we konden de rest van de mensen ophalen.. Het bootje zat vol, op naar het vaste land. Dit ging alleen ook iets lastiger dan gedacht, want het weer besloot om te slaan waardoor het water ons om de oren vloog. Het schommelschip op de kermis was er niks bij. Als het verhaal echt blijkt te kloppen dat voor vertrek ook nog een rots was geraakt en er dus misschien een gat in de boot zat, snappen we niet dat we dit hebben overleefd.

Na veilig van de boot af te zijn gekomen en de hysterisch schreeuwende amerikaanse gedag te hebben gezegd was de volgende bestemming Paraty. Een enig koloniaal dorpje aan de kust met hele slechte straten makers... We braken onze enkels over the cobblestones met onze backpackjes, maar het hostel was super schattig. In de buurt had je watervallen waar je af kon glijden en een rum proeverijtje. Ze drinken hier echt overal rum. We kunnen het al bijna drinken zonder een vies gezicht te trekken!!

Na Paraty zouden onze wegen met die van de engelsen scheiden, dus hielden we een afscheidsdinertje in een lokale bar/restaurant. Er hingen oktoberfest vlaggetjes, het personeel droeg groene hoedjes en het bier werd per halve liter geserveerd. Het lijkt ons dus duidelijk dat we een geweldige avond hadden!

Na onze totaal 22 uur durende busreis zijn we een paar dagen geleden aangekomen in Foz do Iguacu. Het is een plaats grenzend aan Argentinie en Paraguay en staat bekend om de immense watervallen. Eerst zijn we ze vanuit Brazilie gaan bekijken, wat al prachtig was. De dag daarna in Argentinie was alleen nóg mooier. Op een gegeven moment kon je recht boven de watervallen naar beneden kijken, in the devils throat. Het is echt ongelovelijk hoeveel water daar in 1x naar beneden stort!

Ook hebben we nog even een aardrijkskunde excursietje meegepakt naar de dam. De Itaipu Dam blijkt s´werelds meest elektriciteit producerende dam te zijn. Ofzo. Het was in ieder geval gigantisch groot en best heel interessant!

Verder gaat het met ons ook alles super goed! We hebben de tijd van ons leven en ontmoeten super veel leuke mensen. We vliegen elkaar ook nogsteeds niet in de haren! Door emilys muggen allergische reactie iets zijn we een dagje verlaat, maar morgen vertrekken we dan toch echt naar Paraguay, Asunción om precies te zijn.

En aangezien we morgen dus het land verlaten kunnen we veilig een paar eigenaardigheden over Brazilie vertellen:

- Ze hebben ze hier in totaal twee cd`s; een van Bob Marley en een van the Red Hot Chili Peppers. Dit is opzich geen probleem, maar je hoort het letterlijk óveral, en shuffle kennen ze niet. Ze zetten in het restaurant gewoon de hele cd aan, leuk man.

- De weegschalen-restaurants zijn echt super gek. Je loopt met je bordje langs het buffet, gooit er zoveel op als je wilt en vervolgens zet je je bord op een weegschaal en betaal je per kilo voedsel. Helaas waren wij te dom om te beseffen dat je je bord dan vol met sla moet gooien omdat dat niks weegt..

- Iedereen heeft hier tatoeages. We vragen ons nu al een tijdje af wat een bugs bunny op het been van de hostelreceptionist zou moeten betekenen...

- Het stinkt hier overal. Je weet dus nooit of je zelf een douche beurt nodig bent of dat de plaatselijke riolering niet zo soepeltjes loopt.

- Ze werken hier ontzettend inefficient. Waar in nederland één iemand de vloer dweilt, hebben ze er hier vijf bij elkaar gesprokkeld voor 1 vierkantemeter. Per bus heb je twee medewerkers, ze staan op het tankstation met zn 8´en te wachten op een auto en er wordt met z´n 10en een gazonnetje bijgeharkt...

Verder hebben we geen slecht woord over voor de Brazilianen. Iedereen is super vriendelijk en we voelden ons overal 100% veilig. Als het bushulpje in slaap valt en we dus niet meer weten waar we uit moeten stappen, komt een schattig oud vrouwtje naar ons toe gesneld om ons te vertellen waar we heen moeten en ook direct alle andere highlights te vertellen van de stad!

En nog even voor onze paps en mams; maak je vooral niet druk om ons! Omdat we hier veruit de jongste zijn krijgt iedereen broeder/zusterlijke gevoelens over ons, dus er wordt goed op ons gelet en we worden geweldig verzorgd.

Fijne herfstvakantie allemaal, wij gaan weer even een siesta houden in de hangmat!

Ciaaaaaao
Ohja, hadden we al verteld dat het hier nu 28 graden is?