see you later alligator

See you later, alligator.
In a while, crocodile.
In an hour, sunflower.
Maybe two, kangaroo.
Gotta go, buffalo.
Adios, hippos.
Ciao ciao, brown cow.
Adieu, c*ckatoo.
Better swish, jellyfish.
Chop chop, lollipop.
Gotta run, skeleton.
Bye-bye, butterfly.
See you soon, raccoon.
-oftewel; zuid amerika, we moeten je helaas gedag zeggen, maarrrr:
We'll be back...

hola amigos!! (hoppa, zie je wel dat we wel spaans spreken!)

allereerst hopen we dat jullie een fantastische kerst hadden en wensen we jullie een super fijn en gelukkig nieuw jaar toe!!!!

Ten tweede is deze blog nog minder hoogstaand dan voorgaanden, want we zijn moe, maar we vonden dat we er nog een vanuit chili moesten schrijven!

eergister waren we precies 3 maand weg, met een paar uurtjes vertrekken we alweer naar onze volgende bestemming.. het ging echt super veel te snel, maar wauw, het was/is echt geweldig!

ons laatste blogje was vanuit Cuzco in Peru -we beloven dat deze wat korter wordt. Vanuit daar zijn we met de bus naar Paracas vertrokken. We kwamen aan in een leuk en schattig hostel, zee in de achtertuin, fijnfijnfijn! zwemmen was weer iets minder aanlokkelijk. bah, het was een beetje vies. Maar he, je hoort ons niet klagen, het was nogsteeds een graadje of 30!
We dachten dat je vanuit Paracas kon sandboarden, kon dus niet, dus gingen we daar maar een paar daagjes gewoon heerlijk chillen! Sanne is met onze mede-nederlander Margot nog even in de woestijn gaan fietsen haha, keiharde wind, zand dat gewoon pijn deed, zon op de kop, werd dus niks ;)
De dag daarna zijn we met onze twee ontzettend leuke duitse kamergenoten naar de Ballestas Islands gegaan, ook wel bekend als de galapagos eilanden voor de armen; we voelden ons geroepen!!
Het was een kort tochtje van een kleine twee uur, maar het was wel echt heel tof! Op dat eiland zaten echt super veel zeeleeuwen, pinguins en pelikanen! Super leuk om te zien. En toen we ook nog een paar dolfijnen tegenkwamen op de terugweg kon emily's dag echt niet meer stuk!! (de kater en zeeziekte waren ook op wonderbaarlijke wijze genezen..)
Dagen daarna nog meer gechillt, veel rondgehangen met margot en onze duitsers en nog wezen kajakken samen met een zeeleeuw, was erg gezellig!!

Toen vertrokken we naar Huacachina, de plek waar je wel kan sandboarden! EN DAT WAS ZOOO TOF! Echt super gaaf. We vertokken eerst met een buggy (en nee dat is niet een wagentje waar je vervelende kinderen in vastketend.. -alhoewel bij nader in zien misschien toch wel) de duinen in, het was echt zo'n typische woestijn, gewoon alleen maar gigantisch veel zand! Na de toffe buggy tocht kwamen we aan op een super hoge steile duin. Even slikken, de hele groep bedacht toch dat het vrij hoog was. Dus hoppa, iemand moest eerst, meneer de instructeur pakte een board, die van emily, werd er op gelegd en naar beneden gedwud! Waarom niet, maar echt, geweldig. Het staand-boarden was niet echt een succes, kan sanne over mee praten, ze is nog wezen zandhappen. We geven de boards de schuld hoor!! Maar liggend naar beneden was ook echt buitengewoon fenominaal fantastisch. Het ging nog rapjes ook!

In Huacachina zijn we maar een nachtje gebleven, toen hebben we de nachtbus naar Arequipa genomen, onze laatste Peruaanse bestemming. Arequipa was echt een leuke, mooie gezellige stad. We verbleven in the wild rover, een hostel van dezelfde keten als in La Paz, alleen was dit een tikje minder party - maar zeker niet minder gezellig. Na ons eerste uiterst gezellige nachtje (mochten mensen een facebook foto hebben gezien met 2 gezichten, een biertje en vooral heel veel verf, het was die nacht inderdaad) hebben we ons uitbrak-dagje zeer nuttig besteed! we zijn naar een museum geweest :D ja lieve mensen, jullie horen het goed, alweer ons 3e museum! (na het munten en chocolade museum...)
Dit museum was eigenlijk nog echt leuk ook! We gingen op bezoek bij Juanita, ze lag alleen in een koelkast omdat haar Inka familie het vroeger nodig vond om haar te offeren. Alles voor pachamama (moederaarde) zeggen we maar zo (daarom gooien we nu ook altijd iets van ons biertje op de grond, blijken ze hier ook te doen, pachamama 4 life!).
Maar het verhaal van Juanita is wel zielig. Het bleek dat omdat ze zo mooi was dat zij maar werd opgeofferd om dood gemaakt te worden voor pachamama. Dus moesten ze eerst een berg op wandelen, werd ze in een soort van slaap gebracht en waarschijnlijk met een stok zo hard op de hoofd geslagen dat ze dood ging. Ja, wij vonden het ook een beetje veel van het goede voor die pachamama, wij houden het bij drank offeren.
Maar ze is daarna in een soort sneeuwstorm beland ofzo, waardoor ze ingevroren was en perfect bewaard is gebleven. Interressant om een keer te zien!
Oh en het was best grappig dat ze 30x vertelden dat ze zo mooi was, terwijl haar bovenlip eraf was gebroken ofzo, en de schoonheid dus meer op een soort knaagdiertje leek. enfin, arm kind. wij wel weer een intelectuele dag gehad!

OVER KNAAGDIEREN GESPROKEN. muhahah, we hebben cavia gegeten. 'Cuy'. het beestje lag erbij alsof het gewoon rechtstreeks de frituur in was gegooid, wat waarschijnlijk ook wel zo was. (zie facebook, again). Echt lekker was het niet, want het was een aardig mager beestje. Wel hadden sanne en ik de twijfelachtige eer om de oortjes te mogen nuttigen, nog minder vlees, maar wel iets om van de bucketlist af te strepen! (oke die stond er origineel niet echt op eigenlijk)

Nadat we twee dagen op onze duitse vriendjes hadden gewacht voor de colca canyontour bleek eentje af te haken omdat hij liever op de wc zat dan met ons was .. (hij had een bacterie in zn maag en zat aan de antibiotica, het was misschien best sneu). Toen zijn we dus we gezellig met zn tweetjes gegaan! We trekken gek genoeg wel vaker samen op de laatste maanden, geen probleem.
En onze tourguide was zooo schattig. De twee franse mede wandelaars waren gewoon typisch frans, doen alsof je geen engels spreekt en gewoon zo veel mogelijk niet met andere praten. Maar dat neemt niemand ze kwalijk, hebben al die franzosen.
Maar ons tourmeisje wiens naam we niet meer weten was echt poepig. Ze was 20 en dolgelukkig dat ze eindelijk mensen had die jonger waren dan haar. Voor haar een reden om haar hele levensverhaal te vertellen en alle details te laten weten over haar exen. Het was echt grappig, genoten! Emily was nog iets te enthousiast toen ze bij het laatste hostel een volleybalveld zag en vond het nodig om met bal en al in een regenpoel vol modder te gaan zwemmen. billen vies..
En de natuur was trouwens ook weer buitengewoon prachtig. We hebben de eerste dag berg afwaards gelopen, de tweede dag was gewoon vlak en de derde dag moesten we dezelfde berg weer op, maar dan veel steiler en sneller. no problemo, doen we even. En eigenlijk kwam het daar wel bijna op neer. Wat gemiddeld een tocht van 3 uur bleek te zijn, toen we dat hoorden moesten we even heel hard huilen, hebben wij in minder dan 2 uur gelopen. We waren toch wel trots dat onze lage landen beentjes dat mooi even hebben gedaan, houzee!

Na de colca canyon was het tijd om arequipa en tevens Peru te verlaten. Doei leuke stad en leuk hostel, we zullen jullie missen. Maar het was tijd voor weer eens wat nieuws: Familiair bezoek! Paps en mams-stokman gingen ons voor plusminus 12 daagjes opzoeken! Onze ontmoetingsplek was in San Pedro de Atacama in chili.
Aangezien we nogsteeds erg goed zijn in het missen van elk mogelijke bus die je kan nemen, wilden we hier maar even zeker weten dat we optijd zouden zijn. Dus twee daagjes voor de aankomst van Fred en Ria bevonden wij ons al in San Pedro. Leuk plaatsje, erg leuk, ook weer midden in de woestijn. Lekker warm ook, die 30 graden achtervolgden ons -muhaha, het blijft leuk om dat te zeggen terwijl het in nederland winter is.

We hebben errug-gezellige dagen gehad! We zijn na een paar daagjes san pedro vertrokken naar iquiqe, met een tussenstopje in Putre. Iquiqe lag ook aan zee, maarnog even wachten met zwemmen, eerst met kerst kamperen aan een meer! Wakker worden met uitzicht op flamingo's en een zoutvlakte, witter dan dat kan een kerst niet worden
Daarna terug naar Iquiqe, zwemmennnn. twee daagjes heerlijk aan het strand. Gebodyboard, gezwommen, billen verbrand. En lekker gegeten, niet te vergeten. Toen naar een super luxe hotel in Calama, want de dag daarna moesten we alweer vertrekken :( En met super luxe bedoel ik ook super luxe! Jezus dat was fijn, eindelijk weer een heerlijk fijn bed, zeepjes naast de douche en een zwembad. echt flink genoten en heerlijk geslapen, want er wachtte een busreis van 24 uur op ons.. (recordje)

Afscheid genomen (bedankt voor de mooie dagen!), paps en mams op naar zuid chili, wij op naar Santiago. We kwamen aan op oudjaarsdag, maar aangezien het hostel er volledig uitgestorven uit zag, verwachtten we er niet al te veel van. Niets was minder waar, het was echt geweldig gezellig! Gebbq'd (kon, het was om 7u savonds nogsteeds 30 graden), bier gedronken, rennend met zn allen naar het plein want we waren bijna te laat voor het vuurwerk. 00.05 aangekomen, iedereen gelukkignieuwjaar-zoenen, ananas-champagne ontkurken, terug naar het hostel, meer bier hihi, op naar een club, gigantisch gelachen want we waren de enigen op de dansvloer (en blank, je had ze moeten zien kijken), toch maar terug naar het hostel en nog heel lang met alles en iedereen hier gekletst. Het was echt super gezellig en een super toffe jaarwisseling. En toch ook wel een keer leuk om het nieuwe jaar in te gaan met een korte broek!
2jan. naar Valparaiso en Vina del mar geweest, ons laatste momentje om te genieten van het zuid amerikaanse strand! (en schoenen gekocht zodat er weer kan worden hardgelopen, we worden echt gigantisch dik als we zo door gaan hahah)


In drie maandjes veel gezien en veel gedaan. Brazilie, Paraguay, Argentinie, Bolivia, Peru en Chili bezocht. Lokale gerechten gegeten, elke dag weer beter geworden in het bluffen dat we spaans spreken, heel veel super moois gezien en heel veel leuke mensen ontmoet uit elke hoek van de wereld! Maar aan alles komt een eind, dus straks stappen we huilend het vliegtuig in... (grapje, wij kunnen niet huilen)

straks vertrekken we dus naar Auckland, New Zealand. 13.35, lokale tijd (emily heeft de hele dag rondgeroepen dat het 11.35 was, dus we waren bijna 2 uur te vroeg geweest), om vervolgens 23.40 lokale tijd aan te komen . Maar dan een dag later, gekke tijdsgrens toch. Er moet gewerkt worden haha (beetje blut maar), om vervolgens de eilanden over te crossen in onze gekochte of gehuurde auto!

Bedankt alles en iedereen in zuid amerika voor onze geweldige fantastische tijd hier!! (gaat om het idee, 99% beheerst het nederlands nou niet echt bepaald)
en zuid amerika, geen zorgen, we komen zeker een keertje terug!

Doei lieve volkjes, we houden van jullie!
dikke kus van ons. -sorry, het kortere verhaal is toch een beetje mislukt